We hadden het al voorzien. De dagen worden korter, de temperatuur daalt. De zomer maakt mondjesmaat ruimte voor de herfst en dadelijk de winter. Langzaam maar zeker, het cachen in mooi droog weer zal minder worden, en de tijd om 's avonds erop uit te gaan voor een cache, zoals we soms doen, zal worden belemmerd door donkere avonden.
Toen we in mei begonnen met geocachen pakten we allerlei geocaches in de buurt op, al wandelend of fietsend vanuit huis. Na een tijdje zijn we daarmee gestopt, al voorbereidend op de avonden die korter gaan worden. We lieten de caches vlak in de buurt liggen waar ze lagen, dan kunnen we die ophalen als we minder avondtijd hebben doordat de dagen gaan verkorten.
Maar pas geleden zagen we dat we dit ook kunnen oplossen door nachtcaches te gaan lopen. Dit zijn caches die bedoeld zijn voor in het donker en zijn een ideale manier om ' s avonds toch wat buiten huis te gaan doen. Eigenlijk is de naam 'nachtcache' niet geheel dekkend, misschien zou een 'donker-licht-cache' beter zijn, je kunt zo´n cache namelijk doen zodra het donker wordt, maar zo´n term klinkt niet zo leuk.
Nu heeft onze zoon aangekondigd bij ons thuis een filmavondje met vrienden te willen doen. En als ouders weet je dan: ga iets doen of vertoef de rest van de avond op de bovenverdieping. We kiezen ervoor om op stap te gaan en een nachtcache te pakken.
Op internet vinden we een handige site waar op een kaart de diverse nachtcaches staan aangegeven: http://www.nachtcaches.nl/. Daar zoeken we naar mogelijkheden in de buurt.
Op internet vinden we een handige site waar op een kaart de diverse nachtcaches staan aangegeven: http://www.nachtcaches.nl/. Daar zoeken we naar mogelijkheden in de buurt.
Onze eerste nachtcache ervaring doen we op met 'Trajectum Lumen'. In Utrecht. Ideaal, eenvoudig met de trein te bereiken. De cache start in de buurt van Vredenburg. Dus vol goede moed zijn we op pad gegaan. Volgens de buienrader moet het rond 20.00 uur droog worden. We zijn er veel vroeger, want, zo lazen we, is het traject globaal in twee uur te lopen.
De cacheroute is eigenlijk de route van de lichtkunstroute 'lumen', maar het verschil is dat er op diverse plekken informatie moet worden verzameld die uiteindelijk naar de stash leidt.
We starten verkeerd, door gewoon stomweg wel een trajectum in de telefoon te laden, maar niet de juiste. Dat heb je als je al lopend door de stationshal de juiste cache probeert te laden en ondertussen een baan zoekt tussen de mensenmassa. Een mens maakt snel fouten wanneer men meerdere dingen tegelijkertijd probeert te doen. Daar komen we natuurlijk pas achter als we op de verkeerde plek zijn aangekomen. Er passeert enige ergernis over onze domme fout, en dan lopen we terug naar het beginpunt.
De route is goed te lopen, maar we komen ook hindernissen tegen. Allereerst is de combinatie van donker en regen niet ideaal. Een paraplu in de ene hand, de mobiel in de andere hand, dat lukt nog wel. Maar het is lastig scrollen naar de vragen en antwoorden als je maar twee handen hebt. Misschien heeft dat te maken met de iPhone plus die ik pasgeleden bij mijn telecomabonnement heb gekregen, maar ik zie ook vrouwlief met haar Samsung worstelen.
We starten eerst maar met en kop koffie. De regen zou volgens de voorspellingen snel stoppen. We gaan bij stadscafé King Arthur naar binnen om wat te drinken. Paraplu's ingevouwen drinken we een kop koffie en warme chocolademelk. Heerlijk, inclusief slagroom. Daarna besluiten we op weg te gaan, het regent nog, maar te lang wachten kost ook zoveel tijd.
Onderweg vorderen we gestaag. De cache route is leuk om te lopen, ondanks dat het lichteffect niet specifiek alleen voor geocachers is bedoeld. Sterk gekleurde animaties, tunnels en op een speciale manier verlichte gebouwen passeren. Bij iedere waypoint een driedubbele vraag met een ingenieuze en originele maar ingewikkelde puzzel. We merken dat we de puzzelkaart hadden moeten afdrukken, dat was veel handiger geweest. Maar ja, we gaan gewoon verder en noteren zo goed en kwaad als het kan onze antwoorden op een papiertje, en zullen later gaan puzzelen.
De feestverlichting inde stad maakt het allemaal extra gezellig en sfeervol. Het is bijna filmisch. Etalages staan er gekleurd bij en maken de ervaring af. De stad komt echt tot leven. Onze door de werkweek vermoeide geesten leven enigszins op. We volgende de route op vrijdagavond, en gelukkig is het geen koopavond. Ondanks dat valt de drukte ook nog eens mee.
Wel komen we erachter dat niet alles is verlicht zoals het zou moeten. Blijkbaar zijn alle licht-attractisch niet elke dag aan. En ook sommige verlichte animaties op de straat zijn lastig te zien, de straten glimmen door de regen, en de projectielamp kan ook moeilijk door de miezer heen breken. Eentje is zelfs helemaal niet te zien, en ik buurt bij de kassa van een bioscoop om wat extra informatie op te halen. Toch altijd leuk dat mensen bereidwillig zijn je te woord te staan.
Ondanks de voorspellingen blijft de regen aanhouden. Tja, dat moet je net nu weer hebben. Je bent toch afhankelijk van het weer, zeker bij deze cache, blijkt. We besluiten halverwege de tocht te stoppen, en een andere keer weer verder te gaan, in de logs zien we dat meer mensen dit doen, regen of geen regen blijkbaar. De tocht lijkt te lang om in één keer af te ronden, alhoewel dit strikt genomen gewoon moet kunnen.
Maar ik moet ook gniffelen. Want net een week geleden hebben we een mystery cache gemaakt met de naam 'Afhankelijk van het weer'. Toeval bestaat niet. Of is dit een trick-of-the-brain en ben ik gekleurd in mijn waarneming?
We keren terug naar het station. We moeten 20 minuten wachten op de volgende trein huiswaarts. Jammer dat er op het station geen cache ligt. Het station ligt er tl-licht-flets bij, en maakt onze vermoeidheid voelbaar en extra zichtbaar, zeker na de kleuren explosie van Trajectum Lumen. Het is verbazend hoe een kleur licht ook onze beleving beïnvloed. Er schijnt dat er veel onderzoek naar wordt gedaan. Vanuit allerlei perspectieven, reclame, politiek, ons eten, kleur speelt hier een belangrijke rol. Alhoewel er ook kritiek is op psychologisch onderzoek met kleur.
De natte kou van de avond dringt door in de kleding. We hangen op de bank in de stationshal en doden de tijd met onze mobieltjes. De schelle blauwe kleur steekt stevig af op de vlakke kleuren op het station. Dan stappen we op de trein. Een eerste (halve) ervaring met een nachtcache rijker. Ondanks het weer is dat toch leuker dan op de bank hangen en (kleuren)tv kijken, dat doe ik te vaak tegenwoordig.
De natte kou van de avond dringt door in de kleding. We hangen op de bank in de stationshal en doden de tijd met onze mobieltjes. De schelle blauwe kleur steekt stevig af op de vlakke kleuren op het station. Dan stappen we op de trein. Een eerste (halve) ervaring met een nachtcache rijker. Ondanks het weer is dat toch leuker dan op de bank hangen en (kleuren)tv kijken, dat doe ik te vaak tegenwoordig.
Thuisgekomen zien we dat de film nog bezig is, en we vallen half in het verhaal. De jongens hangen op de bank, af en toe een opmerking over het verhaal. De kamer is donker, en het tv-licht schijnt fel op de bleke gezichten. Gelukkig verschijnt op het beeld al gauw 'The End'...
Voer voor psychologen
Johan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten